We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

ε​φ​τ​ά

by andrianette

supported by
/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      £7 GBP  or more

     

1.
Τα αποσιωπητικά Πηγαίνουν τρία τρία Σαν τους τρεις σωματοφύλακες Που καμιά φορά Συνήθως Πάντα Είναι τέσσερις H σιωπή είναι βαλσάκι (σε γενικές γραμμές) Καθρέφτη καθρεφτάκι Ποια είμαι ποια είναι ποια είμαι ρωτώ Η σιωπή είναι βαλσάκι (οι τελείες είναι τρεις, που λες) Είμαι αυτή που τα κάνει όλα λάθος Παρόλο που δεν υπάρχει σωστό Σ' αρέσουν τα νάζια Τα μουτράκια, τα πάθη, τα μίση Τα συναισθηματικά μπαγκάζια Πες μου ποιος θα μας τα κουβαλήσει Προβολίτσες προβολίτσες Μα να ξέρεις δεν είναι η λύση Τις συναισθηματικές βαλίτσες Πες μου ποιος θα μας τις κουβαλήσει Έτσι κι αυτό το βαλς Έχει τρία μπιτ Που καμιά φορά Συνήθως Πάντα Είναι τέσσερα Στο τέταρτο μπιτ Κοιτάζω πίσω Να δω αν έρχομαι Να δω αν έρχεσαι Μια γάτα Κυνηγάει ακόμα Με ξέφρενη όρεξη Ένα ποντίκι Που το έχει σκοτώσει Προ πολλού Η σιωπή είναι βαλσάκι (αιλουρειδές low tech) Έχω ένα ψόφιο ποντικάκι Κάνω πως δεν είναι δεν είμαι δεν είναι νεκρό Η σιωπή είναι βαλσάκι (με μια στάση για reality check) Το κλωτσάω, το σπρώχνω, το τραβάω Θα παίζω μόνη ώσπου να κουραστώ Σ' αρέσουν τα νάζια Τα μουτράκια, τα πάθη, τα μίση Τα συναισθηματικά μπαγκάζια Πες μου ποιος θα μας τα κουβαλήσει Προβολίτσες προβολίτσες Μα να ξέρεις δεν είναι η λύση Τις συναισθηματικές βαλίτσες Πες μου ποιος θα μας τις κουβαλήσει
2.
Σ'αρέσουν τα μελαγχολικά κορίτσια Όταν γελάνε δεν κλείνουν τα μάτια Τ'ανοίγουν διάπλατα Για να σε βλέπουν καλύτερα Στο κλαμένο κτελ Στάση για χαρτομάντηλα Χάλασαν πάλι τα μαύρα γυαλιά Και παρόλο που σ'αρέσουν τα μελαγχολικά κορίτσια Όλα είναι εκτός θέματος Δε φοβάμαι το χειμώνα Το σκοτάδι φοβάμαι Δε φοβάμαι το σκοτάδι Φοβάμαι τον ίσκιο μου Στο γραφείο απολεσθέντων εραστών Δεν έρχεσαι για να βρεις αυτό που έχασες Αλλά για να μάθεις να χάνεις Εκείνο που βρήκες Για να μη σου λείπει πια Μια βλοσυρή αγάπη Μια μεγαλοπρεπής απουσία Ούτε το καλοκαίρι Ούτε το χειμώνα Δε φοβάμαι το χειμώνα Το σκοτάδι φοβάμαι Δε φοβάμαι το σκοτάδι Φοβάμαι τον ίσκιο μου Για να μη σου λείπει πια Μια βλοσυρή αγάπη Μια μεγαλοπρεπής απουσία Και ίσως πάνω απ'όλα Να μη σου λείπει Να έχεις κάτι να σου λείπει
3.
Τα μεσάνυχτα έβαλα το παλτό μου Και πήγα στο σουπερμάρκετ Να αγοράσω καινούριο δέρμα Στο διάδρομο με τα σάβανα πολυτελείας Μου φάνηκε πως σε είδα Με την άκρη του ματιού μου Για μια μικροσκοπική στιγμή Που γλίστρησε Ανάμεσα στις τσίγκινες χαραμάδες Του καλαθιού με τα ψώνια Και με την άλλη άκρη Του άλλου ματιού Μου φάνηκε πως είδα Την αφάνα του Μπομπ Ρος Να μεταμορφώνεται σε κλαίουσα ιτιά Κι αν έχεις πληγωθεί, λέει Δεν πειράζει Αρκεί ένα ποτήρι κρασί Κόκκινο Από γουέστερν Λένε πως Απ' τη στεναχώρια σου Άνοιξες περίπτερο Και πουλάς Τσίχλες τσιγάρα Και φωτορομάντζα Μια αποθήκη Εφήμερα φθινόπωρα Για μοναχικές ψυχές Που για λίγο Ίσως και να πίστεψαν Πως υπάρχουν λέξεις σωστές Κι αν έχεις πληγωθεί, λέει Δεν πειράζει Αρκεί ένα ποτήρι κρασί Κόκκινο Από γουέστερν Κι αν έχεις αγαπήσει, λέει Δεν πειράζει Αρκεί ένα ποτήρι λικέρ Ασπρόμαυρο Από φιλμ νουάρ Κι αν έχεις αγαπηθεί, λέει Δεν πειράζει Θα σου περάσει
4.
σινεμά 04:05
Μπορεί να ζήσαμε μαζί Σε μια ταινία Που βλέπουν διάφοροι χαζοί Στα σκοτεινά Θα είχε πάντα μουσική Με αγωνία Μα πριν την τελική σκηνή Θα μ'έβρισκες ξανά Όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους Είσαι εκεί Με τα δυνατά σου χέρια Τους κρατάς Στοιβάζονται Πάνω στους ώμους σου Με όλο το βάρος Ενός έρημου κόσμου Ενός οριστικού βλέμματος Ανάμεσα στα σφιγμένα δόντια σου Σπαρταράει Eνα χάπι εντ
5.
Ίσως πάνε κιόλας χίλια χρόνια Ίσως είναι μόλις ένα δίωρο Ίσως ήταν άνοιξη Ίσως είχε χιόνια Όταν ερωτεύτηκα ένα σκίουρο. Με κοιτά στα μάτια ξαφνιασμένο Λες και είμαι κάποια που φαντάζεται Κι όλο μου μιλάει Σαν ερωτευμένο Σε μια γλώσσα που δε μεταφράζεται Είναι φορές Που πονάνε τα χαστούκια Ο κόσμος μοιάζει Με έργο κακό σε ριπλέι Κι εσύ μου χάρισες Μια καρδιά από φουντούκια Και μια φωλιά Που μέσα της είναι όλα οκέι Νιώθω τόσο μόνη μακριά του Λείπω απ'όλες τις πραγματικότητες Θέλω να τυλίγεται Γύρω μου η ουρά του Δε μ'αρέσουν άλλου είδους απαλότητες Με κοιτάζει κι όλο γουργουρίζει Λες και είμαι κάτι που ονειρεύεται Κι όταν με βαριέται Στο πλευρό γυρίζει Κι από την αρχή με ερωτεύεται Είναι φορές Που στενεύουν τα παπούτσια Κι ο εαυτός Είναι ρόλος που δε σε εμπνέει Μα εσύ μου χάρισες Μια καρδιά χωρίς κουκούτσια Και μια φωλιά Που μέσα της είναι όλα οκέι Είναι φορές Που πονάνε τα χαστούκια Κι ο κόσμος μοιάζει Με έργο κακό σε ριπλέι Μα εσύ μου χάρισες Μια καρδιά από φουντούκια Και μια αγκαλιά Που μέσα της είμαστε πάντα γενναίοι
6.
Απόψε ήρθε και με βρήκε Ένας αρχάγγελος ίσκιος Ήταν ολόκληρος μια μαύρη τρύπα Και τα φτερά του ήταν Δυο μεγάλα τιρμπουσόν Στο χέρι κρατούσε ένα μπουκάλι σαμπάνια «Τι γιορτάζουμε;» Ρώτησα «Τον πανηγυρικό σου θάνατο Στην κρεββατοκάμαρα» Είπε «Να βγάλω τα κρύσταλλα της γιαγιάς» Σκέφτηκα Κι όλο μου πρήζεται το συκωτάκι Το πριν με θλίβει μα και το μετά Το τώρα είναι το κερασάκι Πάνω στην τούρτα με τα σκατά Ένα κομματάκι Κάποιου άλλου γαλαξία Μπήκε λέει Στην ατμόσφαιρα Μοιάζει λέει Με μπισκότο Στον ύπνο μου είδα Πως μπουκωνόμουν Σοκολάτες Και πόριτζ -Κακός οιωνός Τα ξεχειλωμένα όνειρα- Βάζω Τον εσταυρωμένο στην πρίζα Και κάνω πως Προσεύχομαι Αλλά δε χολοσκάω κιόλας Κατά βάθος Είμαι απλώς Ένα ορθάνοιχτο μάτι Ακουμπισμένο στη λάσπη Περιμένω Το μέλλον Για να πω Μου τα'λεγα εγώ Κι όλο μου πρήζεται το συκωτάκι Το πριν με θλίβει μα και το μετά Το τώρα είναι το κερασάκι Πάνω στην τούρτα με τα σκατά Σκέψου να πεθαίνεις Ανάσκελα Να ξάπλωνες Κάτω απ'το φεγγάρι Πάνω στο φεγγάρι Έφαγες το τόσο δα μικρό Κεκάκι Είχε τ'όνομά σου πάνω Ήταν γλυκό Και δηλητηριασμένο Έχεις όλο το δίκιο Έχεις όλο το άδικο Ορθώνεις το κεντρί σου Μοιάζει με γαλλική μπαγκέτα Ή πέος Πάνω απ'το κεφάλι σου Ανήκουστο – Έμαθες να είσαι – Το μουνί μου είναι ένα στόμα Που θέλει να τα φάει όλα Καταπίνεις τον κόσμο Πριν σε καταπιεί Τι προτιμάς Βαρυστομαχιά ή θάνατος Θάνατος – Ασυζητητί Τι είναι πιο βαρύ – Το όλο ή το τίποτα Τις νύχτες κοιμόμαστε Για να μην ακούμε τη νύχτα Η νύχτα είναι φτιαγμένη Από τρομακτικούς ήχους
7.
κήπος 05:45
Κάποτε Στον πορτοκαλί κήπο Με τις μπλε αλεπούδες Και τα κίτρινα φώτα Ως αργά περπατήσαμε Και μιλιά δε μιλήσαμε Μες στις φυλλωσιές Δυο μικρές σιωπές Ύστερα Χίλια χρόνια περάσαν Χρυσαφένιος ιδρώτας Στις παλάμες στεγνώνει Λέξεις που τσαλακώθηκαν Και σιωπές που απλώθηκαν Γύρω μας σφιχτές Χωριστές θηλιές Βήματα Που μονότονα ψάχνουν Στο κρυφό σταυροδρόμι Των αειθαλών φθόγγων Βρέχει μα δε θα βρέχομαι Να με δεις που θα έρχομαι Από μακρινούς Κήπους σκοτεινούς

about

7 τοπία από μουσική και λέξεις – κάπως φυλλοβόλα. Χαμένες συναισθηματικές αποσκευές, ένα κλαμένο ΚΤΕΛ, ο Μπομπ Ρος στο μεταμεσονύχτιο σουπερμάρκετ, ένα σινεμά για δύο, ένα λαβ-στόρι με ένα σκίουρο, μια στιγμή υπαρξιακής λαιμαργίας, ένας κήπος που φυτρώνουν όνειρα. Ένα φθινοπωρινό άλμπουμ από την andrianette (aka Αντριάνα Μίνου) για πράγματα που φθίνουν με τρόπο άλλες φορές θλιμμένο, άλλες απολαυστικό κι άλλες και τα δυο μαζί.

credits

released October 22, 2021

license

all rights reserved

tags

contact / help

Contact andrianette

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like andrianette, you may also like: